Featured

No Border Camp 2024 in Utrecht

Instagram: https://www.instagram.com/nobordernl/

Facebook: https://www.facebook.com/freefighters

Facebook event: https://www.facebook.com/events/423287786752256

Het No Border Camp 2024 vindt plaats aan de Mercatorlaan in Utrecht (zie routebeschrijving) — Tip. Tijdens het kamp gebruiken we een Signal-groep voor aankondigingen. Als je de Signal-app niet op je mobiele telefoon hebt, installeer deze dan voordat je naar het kamp komt.

The No Border Camp 2024 takes place at the Mercatorlaan in Utrecht (see route descriptions) — Tip. During the Camp we will use a Signal group for annoouncements. If you do not have the Signal app on your mobile phone, install it before you come to the Camp.

Le No Border Camp 2024 se déroule à la Mercatorlaan à Utrecht (voir les descriptions des itinéraires) — Conseil. Pendant le camp, nous utiliserons un groupe Signal pour les annonces. Si vous n’avez pas l’application Signal sur votre téléphone portable, installez-la avant de venir au camp.

Das No Border Camp 2024 findet an der Mercatorlaan in Utrecht statt (siehe Routenbeschreibungen) — Tipp. Während des Camps werden wir eine Signal-Gruppe für Ankündigungen nutzen. Wenn du die Signal-App nicht auf deinem Handy hast, installiere sie bitte, bevor du zum Camp kommst.

Continue reading “No Border Camp 2024 in Utrecht”

No Border Camp squats Galaxy Tower in Utrecht: pop-up information point for migration and housing struggle

Today, a demonstration from the No Border Camp through the city of Utrecht squatted the infamous Galaxy Tower, an unfinished prestigious construction project on the Jaarbeursplein, and transformed it into a pop-up information point about the migration and housing struggle. A demonstration with speakers, music and information took place here during the afternoon. The action is aimed at the divide-and-rule policy of the government, and in particular the new government, which is partly selling its racist, dehumanizing migration plans by designating migrants as scapegoats for its own failing housing policy.

The construction of the Galaxy Tower, a multi-million dollar project that would house a hotel and apartments, has been at a standstill for a long time and is a symbol of the inflated, stalled real estate capitalism. Due to conflicts and financial problems, the project has become a millstone around Utrecht’s neck. In times of great housing shortage, it is unsellable to leave such a building unfinished.

Sasha, spokesperson for the No Border Camp, says: “The government has pursued a policy of demolition in the social housing stock for years. Speculators are driving up house prices. The result: you can only find a home if you are rich. The government is making scapegoats of migrants, but they are just as much victims of the housing shortage as anyone who is not rich.”

Last week, several hundred people gathered at the No Border Camp to take action, attend workshops and make plans for the fight against borders and for freedom of movement for everyone. A solidarity demonstration was held at Kamp Zeist, a prison for refugee families, among others, and a picket line was held at the company Rohde & Schwarz, which supplies equipment for border surveillance and control.

The speech of Bo Salomons of the Bond Precaire Woonvormen, during the demonstration:

“Friends,

I’m Bo and I’m with the BPW. I was asked to share with you a story about the failing of the current housing situation and what that has to do with migration. As it turns out, the housing crisis has everything to do with migration, just in completely the opposite way the far right tries to frame it.

So, to tell you the story of the Dutch housing market is to tell the story of this street, the Croeselaan. A year ago, brave squatters occupied these buildings to force the municipality to house refugees here. For generations, social housing like this dotted the Dutch landscape. While tenants were still subject to the leeching known as ‘rent’, those rents were relatively low. Over 90% of rental housing was social.

Of course, low rents are a mixed blessing. For people like us, low rents mean you have less to worry about if you lose your job, or if you have medical expenses. Low rents allow you to have relatively more freedom in your life. On the other hand, low rent social housing also means that the Economy Number, the Country High Score, is not as big as it could be.

And that is unacceptable.

So, the government cut off funding from the social housing associations. “Be more like a company”, they said, and the associations obliged. Marred by incredible corruption, social housing was sold cheaply to private investors. These investors soon discovered that people will pay whatever in order not to be homeless. So they jacked up the price, just as the Dutch government privatised healthcare, the Railways, and for good measure, the Postal Office.

Much to the delight of the bosses who have made themselves rich off of the back of migrant labour. They supply their workers with housing while subtracting huge rents from their pay. With the implicit warning: you have nowhere to go but here. Take another pay cut. Don’t take a vacation. Your workload has been doubled. I have altered the deal, pray I don’t alter it any further. It is the same power dynamic that keeps many tenants, migrant or no, chained to their employer: where else would they go?

It is no wonder that around this time, politics began to blame migration for everything. As a society we were confronted with the enormous cost of privatisation, and what did the newly-empowered feudal landlording class say? Those who had become rich as kings? Of course they blamed migration, and the left more generally. All problems would be fixed, if only they could charge more rent. If only they could evict tenants with no reason. If only they could build more so called luxury housing, whose only luxury is that their wealthy tenants can afford the *expensive* IKEA furniture.

And while more and more luxury apartments rise, the number of homes goes down. Those who cannot pay 1000, 2000 euros per month now have to live in ‘temporary housing’, built to rot away in ten or twenty years so that, one day, the fields they stand on may be gentrified and racially segregated. Refugees have it worse: in the 90s the government cut them off of housing subsidies. So they either pay a premium to get one of the few social houses left, or they get placed in the growing number of concentration camps the government insists on calling ‘facilities’. All the while, enough homes stand empty to house every refugee, unhoused person and prisoner three times. But they are for those who can pay.

Our comrades in camps are showing us our future too. As social housing becomes more scarce, more and more people will be forced to live in leaky shipping containers in half-grassy fields, waiting for the day that those fields too may one day be gentrified and turned into white ethno-neighhbourhoods by racist municipalities.

We can draw but one conclusion. The housing market is incompatible with our fundamental freedom. As long as governments want to use lack of housing as a weapon against migrants, we will have fascist policies. As long as there are people who want to make money off of housing, there will need to be those who are homeless. The housing market is a machine that consumes fear and turns it into profit. This cannot stand.

Our fight is clear. We are with those of all passports and those without. We fight against the fascist; not only the racist FRONTEX guard and their Israeli murder drones, not only the military police happily deporting people because they are ‘just following orders’, but also the fascists in suits and ties who are ready to burn every single migrant, every single refugee, if it increases their bottom line. Our fight is with them, and we will strike that which they love above human life itself: their property. For the sake of our friends, here and abroad, whose lives we stand ready to defend.

No borders, no nations, fuck deportations!

Thank you!”

Picketline against border profiteer Rohde & Schwarz

This morning from the No Border Camp in Utrecht, Stop the War on Migrants held a picketline at the nearby branch of the German electronics company Rohde & Schwarz (Ptolemaeuslaan 900). With a large banner with the text ‘Abolish Borders’, noise and flyers, it was made clear that the company must stop making money from border control and security. Rohde & Schwarz supplied, among other things, surveillance technology and border control scanners paid for by EU countries to the authoritarian regimes of Tunisia and Libya.

In recent years, for example, the company supplied radios for patrol vessels donated by Italy to the Libyan coast guard for border control. This coast guard is known for committing violence against refugee boats trying to cross from Libya to Malta or Italy. Often informed by the EU border control agency Frontex about the location of boats, they are towed back to Libya. There, refugees disappear into the notorious detention centres.
Rohde & Schwarz supplied Tunisia with body scanners, border control authorities were trained by the German police in their use. In Tunisia, violence against refugees, both at the borders and in domestic racist attacks, is a common phenomenon, fuelled by the authoritarian president Saied and European pressure to keep refugees away from the EU’s external borders.

“We are here today to make Rohde & Schwarz hear that it must stop profiting from violence against refugees”, says Luca, spokesperson for the action. “The European policy of increasingly shifting border control to countries outside Europe results in an increase in violence and human rights violations, while it strengthens authoritarian regimes in countries such as Libya and Tunisia.”

Rohde & Schwarz also supplied communication equipment for border control to Italy and Australia, among other things. The company took part in an industry day of Frontex, which has been heavily criticised for involvement in pushbacks for years. In addition, Rohde & Schwarz collaborates in the military field with shipbuilder Damen, a global major supplier of border patrol vessels.

Solidarity demonstration at Kamp Zeist

From the No Border Camp in Utrecht about 50 persons went to demonstrate at the detention center Kamp Zeist in Soesterberg this afternoon. Kamp Zeist has been a location for many years where refugees are locked up, awaiting deportation or being thrown back on the streets. The site includes a special prison for families with minor children. This is where children such as the recently in the news Mikael (11 years old) and his mother Gohar, who are at risk of being deported to Armenia, are locked up.

At Kamp Zeist we expressed our solidarity with the people locked up and our resistance against the system that keeps them there. We hit tennis balls over the large walls surrounding the prison area, with a phone number that people can call for support.

No Border Camp 2024 starts with occupation of terrain in Utrecht

[Nederlands beneden]

– tomorrow solidarity demonstration at family prison Kamp Zeist
– week with actions, workshops and culture in resistance against migration policy

August 20, 2024 – This morning, No Border Camp 2024 started with the occupation of a terrain in Utrecht (a meadow on the Mercatorlaan (directly opposite P&R Papendorp), next to the Amsterdam-Rhine Canal at the Prins Claus Bridge). Until Sunday, several hundred people from the Netherlands and abroad will gather on this terrain to resist the current migration policy through actions, workshops and culture. Tomorrow afternoon, from 5 p.m., a noise demonstration against the detention and deportation of refugees will take place from the camp at the Judicial Complex Zeist (Kamp Zeist, Richelleweg 13, Soesterberg), where refugee families with children, among others, are locked up.

Kamp Zeist has been a location for many years where refugees are locked up, awaiting deportation or being thrown back on the streets. The site includes a special prison for families with minor children. This is where children such as the recently in the news Mikael (11 years old) and his mother Gohar, who are at risk of being deported to Armenia, are locked up. “Kamp Zeist has been the target of actions against the inhumane refugee policy for years,” says Sasha, spokesperson for the No Border Camp organization, “and tomorrow we will be there again to support imprisoned people and to make a clear voice for the abolition of borders and for freedom of movement for everyone.”

The No Border Camp targets both the increasingly repressive Dutch migration policy and developments at European level, where militarization of borders, pushbacks and other human rights violations are the order of the day. The new Schoof cabinet is adding plans to lock up more refugees, deport more people, make asylum applications more difficult and severely restrict the right to legal assistance.

MiGreat, the Bond Precaire Woonvormen, SOS Humanity, the Transnational Institute (TNI) and Stop Wapenhandel are among those contributing to the camp with workshops. Connections with climate change, racism and women’s and trans struggles are also on the programme.

Previous No Border Camps were held in Rotterdam (2013 and 2022), Wassenaar (2019) and Groningen (2023).


[NEDERLANDS]

No Border Camp 2024 van start met bezetting terrein in Utrecht
– morgen solidariteitsdemonstratie bij gezinsgevangenis Kamp Zeist
– week met acties, workshops en cultuur in verzet tegen het migratiebeleid

20 augustus 2024 – Vanochtend is het No Border Camp 2024 van start gegaan met de bezetting van een terrein in Utrecht (een weiland aan de Mercatorlaan (recht tegenover P&R Papendorp), naast het Amsterdam-Rijnkanaal bij de Prins Clausbrug). Op dit terrein zullen tot zondag enkele honderden mensen uit Nederland en het buitenland samenkomen om door middel van acties, workshops en cultuur in verzet te komen tegen het huidige migratiebeleid. Vanuit het kamp vindt morgenmiddag, vanaf 17 uur, een lawaaidemonstratie tegen het opsluiten en deporteren van vluchtelingen plaats bij het Justitieel Complex Zeist (Kamp Zeist, Richelleweg 13, Soesterberg), waar onder meer vluchtelingengezinnen met kinderen worden opgesloten.

Kamp Zeist is al jarenlang een locatie waar vluchtelingen worden opgesloten, in afwachting van deportatie of het weer op straat gezet worden. Op het terrein bevindt zich onder meer een speciale gevangenis voor gezinnen met minderjarige kinderen. Het is deze plek waar kinderen als de recent in het nieuws zijnde Mikael (11 jaar) en zijn moeder Gohar, die uitgezet dreigen te worden naar Armenië, worden opgesloten. “Kamp Zeist is al jaren doelwit van acties tegen het onmenselijke vluchtelingenbeleid”, zegt Sasha, woordvoerder van de organisatie van het No Border Camp, “en morgen staan we daar weer om opgesloten mensen een hart onder de riem te steken en om een duidelijke stem te laten voor het afschaffen van grenzen en voor vrijheid van beweging voor iedereen.”

Het No Border Camp richt zijn pijlen zowel op het steeds repressiever wordende Nederlandse migratiebeleid als op de ontwikkelingen op Europees niveau, waar militarisering van grenzen, pushbacks en andere mensenrechtenschendingen aan de orde van de dag zijn. Het nieuwe kabinet-Schoof gooit daar nog plannen bovenop om meer vluchtelingen op te sluiten, meer mensen te deporteren, asielaanvragen moeilijker te maken en het recht op juridische bijstand fors in te perken.

Onder meer MiGreat, de Bond Precaire Woonvormen, SOS Humanity, het Transnational Institute (TNI) en Stop Wapenhandel dragen met workshops bij aan het kamp. Ook staan connecties met onder meer klimaatverandering, racisme en vrouwen- en transstrijd op het programma.

Eerdere No Border Camps werden gehouden in Rotterdam (2013 en 2022), Wassenaar (2019) en Groningen (2023).

Nieuwe extreemrechtse aanval op vluchtelingen vraagt om verzet

Het Hoofdlijnenakkoord 2024-2028 dat de beoogde regeringspartijen PVV, VVD, NSC en BBB in mei presenteerden leest in de eerste plaats als een onsamenhangend, bij elkaar geraapte verzameling punten van extreemrechtse signatuur. Terwijl allerlei beleidsterreinen genegeerd worden of worden afgeserveerd met platitudes, komen de eigen hobby’s van de partijen uitgebreid aan bod. De rancune druipt van het geheel af. In een column in NRC schreef Hassnae Bouazza treffend: “We gaan richting de democratische afgrond met een coalitie die met fanfare en al oorlog voert tegen kennis, kunst, cultuur, literatuur, wetenschap, het vrije woord, media, biculturele Nederlanders, moslims en de lhbti-gemeenschap.”

Het langste hoofdstuk van het akkoord is gewijd aan hét punt van overeenstemming: “Het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit.” Het is gevuld met een lange rij voornemens om vluchtelingen het leven zuur te maken. De reacties hierop zijn in de meeste gevallen opvallend mat, het al jarenlang aanhoudende gehamer op het aambeeld van xenofobie heeft een steeds strenger migratiebeleid, en extreemrechts in het algemeen, allang genormaliseerd. Parlementair links sputtert hier en daar wat over de meest extreme punten; grotere NGO’s spreken zich weliswaar duidelijker uit, maar hebben zich in de praktijk al neergelegd bij een koers die alleen gericht is op het afschaven van de scherpste randjes. Er zal hard gewerkt moeten gaan worden aan serieuzer, meer fundamenteel verzet tegen de concrete plannen van dit nieuwe kabinet én tegen het anti-migratiediscours dat veel breder politiek en maatschappelijk gedeeld wordt.

Crisis creëren

De basis van het kabinetsbeleid moet gelegd worden door het uitroepen van een acute noodtoestand, met het activeren van een uitzonderingsbepaling van de Vreemdelingenwet en het in het leven roepen van een Asielcrisiswet. Onderdeel daarvan is het intrekken van de Spreidingswet, zodat vluchtelingen in Ter Apel met de tekortschietende opvang- en registratiemogelijkheden weer tot verblijf voor de poorten zullen worden gedwongen. Beelden die de zo gecreëerde crisissituatie luister bij moeten zetten om nog strenger beleid door te voeren.

Noodmaatregelen moeten het makkelijker maken om bestaande procedures en rechtsbescherming buiten werking te stellen en nieuwe bevoegdheden in te stellen, zoals het opschorten van de behandeling van asielaanvragen, het afschaffen van asielvergunningen voor onbepaalde tijd en verdere versobering van de opvang.

Voor vluchtelingen betekent dit een leven in langdurige onzekerheid in slechte omstandigheden. Een reeks aanvullende voornemens moet hen het verder moeilijk maken: aanpassing van de bewijslastverdeling, uitlezen van mobiele telefoons, beperking van de rechtsbijstand, verkorten van de beroepstermijn, afschaffen van de mogelijkheid tot hoger beroep en het geheim houden van ambtsberichten.

Strafbeleid

Daarnaast worden strafmaatregelen een nog prominenter aspect van het hele beleid. Zogenaamde ‘kansarme asielzoekers’ worden in een ‘zo veel mogelijk versoberd en deels gesloten regime’ gezet. Hierin klinkt de echo door van het EU Migratie- en asielpact, waar opsluiting aan de grenzen de standaard wordt voor de categorie ‘kansarm’. Steeds verder versoberde opvang wordt ook het credo bij mensen die herhaald asielaanvragen, straf voor het gebruiken van juridische mogelijkheden.

Sowieso zullen meer vluchtelingen opgesloten gaan worden – geen nieuw voornemen, ook het afgetreden kabinet was het hier al over eens – en moet meer gedeporteerd gaan worden. Niet meewerken aan deportatie wordt strafbaar gesteld. De mogelijkheden voor het afgeven van ongewenstverklaringen worden uitgebreid en het moet eerder mogelijk worden asielprocedures stop te zetten en verblijfstitels vervallen te verklaren.

Afsluiten

Veel onderdelen van het migratiebeleid krijgen steeds meer vorm op Europees niveau, zeker als het gaat om grensbewaking en -controle, samenwerking met derde landen en deportaties, waarbij het EU-grensbewakingsagentschap Frontex een steeds grotere rol speelt. Het hoofdlijnenakkoord besteedt hier relatief weinig aandacht aan. De nieuwe regering zet in op verdere aanscherpingen in de EU-regelgeving en wil met andere EU-lidstaten werken aan opvang en behandeling van asielaanvragen in landen buiten de EU. Ook dit is niet nieuw: in navolging van de Britse plannen om asielprocedures uit te besteden aan Rwanda uitten verschillende EU-landen, waaronder Duitsland, Oostenrijk en Nederland, al de wens dit ook te gaan doen. Italië heeft inmiddels een deal gesloten met Albanië met dezelfde strekking. En in mei stuurden vijftien EU-leden, waaronder Nederland, een brandbrief aan de Europese Commissie met de oproep voortvarender te werken aan afspraken over het buiten Europa afhandelen van asielaanvragen.

De nieuwe regering zet zich echter in meer gevallen af tegen de EU, in de zin dat het overal een schepje bovenop wil doen. Een opt out-clausule voor het EU migratiebeleid moet dit mede mogelijk maken, hoewel de kans dat dit zal lukken zeer klein wordt geacht, omdat alle EU-lidstaten akkoord moeten gaan met het verlenen van zo’n uitzonderingspositie. Hoe dan ook moet vooral duidelijk worden dat Nederland een strenger-dan-streng-beleid wil: inwillingspercentages moeten omlaag, meer landen (of delen daarvan) moeten als veilig voor terugkeer bestempeld worden, minder mogelijkheden voor gezinshereniging, bewaking aan de nationale grenzen met direct terugsturen van mensen naar Duitsland en België, deportatie van vluchtelingen die in een andere EU-lidstaat zijn afgewezen enzovoort.

Vluchtelingen zijn de vijand

Ook in veel andere kabinetsplannen klinkt xenofobie en racisme door, het is duidelijk dat vluchtelingen als de vijand gezien worden met “migratie, die hard drukt op wonen, zorg, onderwijs en financiële middels, en op de sociale samenhang in ons land”. Zo blijven zij de zondebokken die die door de ware schuldigen verantwoordelijk gesteld worden voor de gevolgen van het kapitalisme, zodat die zelf ongestoord macht en geld kunnen blijven accumuleren.

Juist de hele kapitalistische, nationalistische insteek die de rode draad vormt voor de voornemens in het hoofdlijnenakkoord op internationaal vlak, in het algemeen een ondergeschoven kindje van een zich achter stijgende muren opsluitende coalitie, zal alleen maar bijdragen aan het voeden van redenen die mensen elders op de vlucht dwingen. Een sterke westerse militarisering, meer wapenexporten, afbreken van internationaal klimaatbeleid en bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking – met alle kritiek die je op het beleid dienaangaande sowieso kunt hebben – vormen de hoofdpunten hiervan. Alleen als het gaat om het binnenhalen van kapitaal wordt de nationalistische benepenheid even afgeschud: “Bedrijven moeten zich in Nederland willen vestigen en willen blijven”, dus “verbetering van het vestigingsklimaat staat voorop”. Daarbij “wordt ook gekeken naar fiscale maatregelen”. Het kabinet dat vluchtelingen liever aan de grenzen ziet sterven dan ze op te vangen gooit de deuren wederom agenwijd open voor belastingontwijkende multinationals.

Risico verdere verrechtsing

In reactie op het hoofdlijnenakkoord wordt veel gesproken over de vermeende juridische onhaalbaarheid van veel van de plannen met betrekking tot migratie. Hoewel het inderdaad praktisch gezien te hopen valt dat enige mate van rechtsbescherming de aanval op vaak wanhopige mensen wat kan temperen, biedt dit geen soelaas. Recht buigt vaak makkelijk mee met de heersende politieke wind, en ook plannen die nog niet uitvoerbaar blijken hebben op z’n minst een belangrijke signaalfunctie door het beleid maximaal de extreemrechtse kant op te trekken.

Voor de coalitie dreigt zo een win-winsituatie te ontstaan. Elk voornemen dat z’n beslag kan krijgen draagt bij aan de uitvoering van de racistische agenda, terwijl met elk obstakel voor de plannen de verwijten en beschuldigingen richting degenen die uitvoering onmogelijk zouden maken – rechters, de EU, links – zullen toenemen. Zo kan falend beleid bij volgende verkiezingen gemobiliseerd worden om de koers nog verder naar rechts te verleggen.

Verzet

Van parlementair links, dat op zoveel vlakken vooral een beetje achter rechts aanhobbelt, en grote NGO’s zal geen fundamenteel verzet tegen de extreemrechtse anti-migratiekoers komen. Hassnae Bouazza stelde in haar column: “Progressieven hebben zich laten gijzelen door rechtse frames, want ze willen het netjes en volgens de regels doen, maar deze constructieve opstelling resulteert inmiddels te vaak in het geven van een respectabel gezicht aan mensonterend beleid. Beschaving vraagt soms ook wat sloopwerk.”

Er zijn in dit kader soms hoopgevende berichten van vluchtelingen die zelf terugvechten, tijdens hun reis, aan de grenzen of binnen Nederland. Maar er ligt hier ook een grote verantwoordelijkheid voor (witte) mensen die het privilege van de ‘juiste’ verblijfspapieren hebben. De no border-strijd is sterk verbonden met de anarchistische beweging en zal de komende jaren een speerpunt van verzet tegen dit extreemrechtse kabinet moeten zijn.

Het No Border Camp dat in augustus in het midden van het land plaatsvindt hoopt hier een katalyserende functie voor te hebben, met duidelijk zichtbare acties en mogelijkheden om samen te discussiëren, verbonden te sluiten en plannen te smeden. Verschillende organisaties en groepen zullen zich nadrukkelijk profileren tijdens het kamp. Zij kunnen meer steun en aansluiting goed gebruiken voor de taaie strijd die voor ons ligt.

RSS
Instagram