Author: nbc

It’s been over a week since we packed up and left the meadow that was home to NBC this year. As the grasses and shrubs grow taller again, the footprint we left will fade away, until it’s like we were never there.

The camp itself, however, did leave a lasting mark on us—and not just for the better. While we are proud to consider many aspects of the event a success, there are plenty of things that could have been done better. Unfortunately, some of those have led to serious harm.

The panel discussion about white saviorism & mutual aid, for instance, ended up being a traumatizing experience for its participants. Our deepest regrets are painfully inadequate. What happened warrants thorough examination and critical self-reflection, which we are determined to engage in. We want you to know we are taking this seriously and we are not letting this slide—and this applies to all situations in which harm was allowed to occur.

We will be coming together several times the next couple of months for a proper evaluation of the week and will share our learnings. We hope this will contribute to a greater shared understanding of what went wrong, and what we and others can do to avoid repeating the same mistakes in the future.

If you have any additional feedback you would like for us to consider during our evaluation, we’d be grateful to hear from you. Contact us on here, or send an email to nbc-2023@riseup.net.

– Nederlands –

Het is ruim een week geleden dat we alles hebben ingepakt en de weide die dit jaar de thuisbasis van NBC was hebben verlaten. Terwijl de grassen en struiken weer hoger groeien, zal de voetafdruk die we achterlieten vervagen, totdat het lijkt alsof we er nooit zijn geweest.

Het kamp zelf heeft echter een blijvende indruk op ons achtergelaten- en niet alleen op een goede manier. Hoewel we er trots op zijn dat we veel aspecten van het evenement als een succes kunnen beschouwen, zijn er helaas ook veel dingen die beter hadden gekund. Helaas hebben sommige daarvan tot ernstige schade geleid.

De paneldiscussie over white saviorism & mutual aid, bijvoorbeeld, was uiteindelijk een traumatiserende ervaring voor de deelnemers. Onze diepste spijt is pijnlijk ontoereikend. Wat er is gebeurd vraagt om grondig onderzoek en kritische zelfreflectie, en we zijn vastbesloten om ons daarmee bezig te houden. We willen dat jullie weten dat we dit serieus nemen en niet zomaar laten gaan – en dit geldt voor alle situaties die mensen schade hebben berokkend.

We zullen de komende maanden meerdere keren bij elkaar komen om de week op een goede manier te evalueren, en delen wat we hiervan geleerd hebben. We hopen dat dit zal bijdragen aan een groter gezamenlijk begrip van wat er fout is gegaan en wat wij en anderen kunnen doen om herhaling in de toekomst te voorkomen.

Mocht je nog aanvullende feedback hebben waarvan je graag zou willen dat we deze meenemen in onze evaluatie, zijn we dankbaar als je deze met ons wil delen. Neem hier contact met ons op, of stuur een email naar nbc-2023@riseup.net.

Tomorrow we need as many people possible to clean up the camp so we can leave this place to nature again! Please come help at the Paddepoelsterweg 14-16. Le Sabot will provide lunch!

//

Morgen hebben we zoveel mensen als mogelijk nodig om het kamp op te ruimen, zodat we dit terrein weer aan de natuur over kunnen laten. Kom helpen aan de Paddepoelsterweg 14-16. Le Sabot zorgt voor lunch!

Op vrijdag bezochten we met het springkussen een COA-locatie in Drachten. Aanvankelijk wilden we langs de noodopvang in dezelfde plaats, maar daar werden we aan de poort geweigerd met het verhaal dat de kinderen die middag toevallig net naar een speelparadijs zouden gaan.

Bij de opvanglocatie van het COA was ruimte om het sprinkussen voor de poort op te zetten en konden we, net als in Ter Apel, onze solidariteit tonen met de mensen die er wonen en de kinderen een mooie middag bezorgen.

Op het No Border Camp waren ondertussen workshops over onder andere de geschiedenis van de No Border Beweging in Nederland en mindful omgaan met stressvolle situaties. Fietsenwerkplaats Mutual Aid legde de hand aan de laatste fietsen die weggegeven worden aan migranten in opvanglocaties.

‘s Avonds kregen we een foto doorgestuurd van mensen die een spandoek- en fakkelactie deden in het centrum van Groningen, Schutten mutt’n braanden, gas nait! stond er op de spandoek. (Grenzen moeten branden, gas niet!)

We are nearing the end of the No Border Camp program! This is what we will be doing after lunch. Make sure you don’t miss it!

14:30-16:30 Panel discussion about current situation for migrants and refugees in Turkey – army tent

14:30 Mutual aid and white saviorism – circus tent

17:00 Evaluation

-dinner-

20:00 Rebetiko Against the Machine – circus tent

Yesterday evening people did a banner and torches action in the city center of Groningen: ‘Borders should burn, not gas!’. Their statement:

‘We decided when we visited the No Border Camp that we wanted to make a statement about the problems people experience when looking for a safe place or simply a better life. We have been inspired by the stories we have heard from people who have gone to border areas and given first aid there and the stories of people who have been hidden away in inhumane situations here in the Netherlands.

We saw many intersections with the problems experienced by people in the Netherlands, such as the victims of the benefits affair and the earthquakes in Groningen. We all have to deal with confrontations with governments, at the border of Europe in the form of physical violence and in the Netherlands through endless procedures to solve problems. Whether it concerns long queues at the registration location and the same queues at town halls for reimbursement of gas extraction.

We dream of a world without borders where everyone can have a free existence and no oppression from a government or other power group.’

//

Gisteravond hebben mensen een spandoek- en fakkelsactie gedaan in het stadscentrum van Groningen: Schutten mutt’n braanden, gas nait!’ (Grenzen moeten branden, gas niet!). Hun verklaring:

‘We hebben besloten bij een bezoek aan het No Border Camp dat we een statement wilden maken over de problemen die mensen ervaren bij het zoeken naar een veilige plek of simpelweg naar een beter bestaan. We zijn geïnspireerd door de verhalen die we te horen hebben gekregen van mensen die naar grensgebieden zijn gegaan en daar eerste hulp hebben gegeven en de verhalen van mensen die hier in Nederland zijn weggestopt in onmenselijke situaties.·

We zagen veel intersecties met de problemen die mensen in Nederland ervaren zoals bijvoorbeeld de slachtoffers van de toeslagenaffaire en van de aardbevingen in Groningen. Allemaal krijgen we te maken met confrontaties met overheden, aan de grens van Europa in de vorm van fysiek geweld en in Nederland door eindeloze procedures om problemen op te kunnen lossen. Of het gaat om lange wachtrijen bij de aanmeldlocatie en dezelfde rijen bij gemeentehuizen voor vergoeding van de gaswinning.

We dromen van een wereld zonder grenzen waar een ieder een vrij bestaan kan hebben en geen onderdrukking van een overheid of andere machtsgroep.’

Last night a poster appeared at the welcome center at the Zuiderdiep in Groningen. On the poster, the racist difference between the way in which expats are welcomed in the welcome center at the Zuiderdiep and the horrific way in which other migrants are “welcomed” in Ter Apel becomes clear at a glance.

On this day, some of the visitors to the No Border Camp visited the application center in Ter Apel to give the children who spend their days in horrific circumstances a good time. They set up a bouncy castle on the lawn in front of the registration center, handed out sweets and toys and played music. There was jumping, laughing and dancing. We look back at a successful solidatity action.

Various workshops took place at the No Border Camp itself. For example, a Seawatch activist talked about their work in the Mediterranean and there was a block printing workshop. As every day, this day ended with NBCinema; this time with Fatima’s drawings (2016) and Limbo (2020)

//

Vannacht verscheen er een poster op het welkomstcentrum aan het Zuiderdiep in Groningen. Op de poster wordt het racistische verschil tussen de manier waarop in expats welkom geheten worden in het welkomscentrum aan het Zuiderdiep en de manier waarop andere migranten zich aan moeten melden in Ter Apel in een oogopslag goed duidelijk.

Een deel van de bezoekers van het No Border Camp bracht een bezoek aan het aanmeldcentrum in Ter Apel om de kinderen die daar uitzichtloos hun dagen doorbrengen een fijne middag te bezorgen. Op het grasveld voor het aanmeldcentrum zetten zij een springkussen op, deelden zoetigheden en speelgoed uit en draaiden muziek. Er werd gesprongen, gelachen en gedanst. Een succesvolle soli-actie.

Op het No Border Camp zelf vonden weer diverse workshops plaats. Zo vertelde een activist van Seawatch over hun werk op de Middellandse Zee en was er een workshop blockprinting. De donderdag werd zoals elke dag afgesloten met NBCinema; dit keer met Fatima’s drawings (2016) en Limbo (2020).

On Wednesday morning we got up with the announcement that the residents of a asylum shelter in Groningen would demonstrate against the living conditions they had been living in for more than a year. We quickly chewed down the breakfast that Le Sabot had prepared and went to the Damsterdiep, where we heard terrible stories. For example, a huge group of residents only share a few kitchen facilities and the COA does not listen when asked for improvement of the facilities. The longer we talked to the residents, the more shocking the stories became. The security of the building is very minimal and unknown persons regularly enter, we heard a bizarre story about how unknown men wanted to take children for a ride. We were also shocked by a story about how the sewage water came up in the kitchen and the staff left the disgusting mess for the next shift. The COA did not come out to listen to the residents, but said after some insistence that the press spokesperson (??!) would contact them in a few days. The press spokesman who was called at the time knew nothing about the protest.

Meanwhile, workshops were given at the camp; For example, MiGreat facilitated a workshop on how migrants fight against the degrading conditions in asylum seekers’ centres.

In the evening a guerilla theater act took place at Noorderzon; Asylum proceduro. Visitors to the festival in the Noorderplantsoen could throw a large dice (made from a cube that was part of Artúr van Balen, who developed it especially for use in protests, such as during the Paris climate summit in 2015). The number of eyes determined the number of months the participant was in asylum procedure, after which the game leader on stilts gave them a chance card with texts such as ‘They don’t believe you tell the truth about where you come from, because you can’t draw a map of the area. Your asylum procedure ends here’ or ‘You have to go to a new school again. Nobody speaks your language there.’
“I thought this would be a fun game, but this is actually very sad,” said a woman who had rolled the dice. And then, after a moment’s thought, “That was probably the intention.”
After 45 minutes, the performance was removed from the festival.

//

Op woensdagochtend stonden we op met de mededeling dat de bewoners van een COA-locatie in Groningen zouden demonstreren tegen de leefomstandigheden waaronder ze al meer dan een jaar verkeerden. We kauwden vlug het ontbijt weg dat Le Sabot klaar had staan en gingen naar het Damsterdiep, waar we vreselijke verhalen hoorden. Zo deelt een enorme groep bewoners slechts enkele keukenvoorzieningen en wordt er door het COA niet geluisterd als er gevraagd wordt of de voorzieningen verbeterd kunnen worden. Des te langer we met de bewoners praten, des te schokkender de verhalen worden. De beveiliging van het gebouw is zeer minimaal en er komen regelmatig onbekende personen binnen, we hoorden bizarre verhalen over hoe onbekende mannen kinderen mee wilden nemen voor een ritje. Ook van een verhaal over hoe het rioleringswater in de keuken omhoog kwam en het personeel het liet liggen voor de volgende dienst klapperden onze oren. Het COA kwam niet naar buiten om te luisteren naar de bewoners , maar zei na even aandringen dat de perswoordvoerder(??!) over een paar dagen contact met ze op zou nemen. De perswoordvoerder die op dat moment gebeld werd wist van niets.

Op het kamp werden ondertussen workshops gegeven; MiGreat faciliteerde bijvoorbeeld een workshop over de manier waarop migranten vechten tegen de mensonterende omstandigheden in azc’s.

‘s Avonds vond er op Noorderzon een guerilla-theateract plaats; Asielproceduro. Bezoekers van het festival in het Noorderplantsoen konden een grote dobbelsteen (gemaakt van een kubus die deel uitmaakte van Artúr van Balen, die deze speciaal ontwikkelde om te gebruiken bij protesten, zoals tijdens de klimaattop van Parijs in 2015) werpen. Het aantal ogen bepaalde het aantal maanden dat de deelnemer in asielprocedure was, waarna de spelleider op stelten ze een kanskaart gaf met teksten als ‘Ze geloven niet dat je de waarheid vertelt over waar je vandaan komt, omdat je geen kaart van het gebied kan tekenen. Je asielprocedure stopt hier’ of ‘Je moet alwéér naar een nieuwe school. Niemand spreekt daar jouw taal.’
“Ik dacht dat dit een leuk spelletje zou zijn, maar dit is heel vedrietig,” zei een vrouw die de dobbelsteen had geworpen. En toen, na even nadenken: “Dat was zeker de bedoeling.”
Na 45 minuten werd de performance van het festival verwijderd.

Day two is over! We are going to sleep give the shortest summary imaginable: we brainstormed, embroidered, repaired bicycles, laughed, lay in the sun, watched a documentary and and interview with the makers, and off ate together.

Tomorrow we have a full program again. Direct practices of sabotaging deportations: an exchange of ideas starts at twelve instead of eleven.

//

Dag twee zit erop! Wij gaan slapen en geven de kortste samenvatting denkbaar: we hebben gebrainstormd, geborduurd, fietsen gerepareerd, gelachen, in de zon gelegen, een documentaire en een interview met de makers gekeken, en samen gegeten.

Morgen hebben we weer een vol programma. Direct practices of sabotaging deportations: an exchange of ideas begint morgen om twaalf uur in plaats van om elf uur.

It was with the best intentions that we wanted to make No Border Camp as accessible as possible. Unfortunately, we already have to conclude that on many fronts we have not succeeded. For example, it turns out that we did not order enough ramps to make the entire No Border Camp accessible. We also intended to ask each speaker to provide a text or video for the website, so that people who cannot visit the No Border Camp can access (part of) the information share with each other at the No Border Camp. This did not happen.

We understand that as an organization we have a lot to learn, but we also want to take responsibility for the promises we have made. After the No Border Camp, we share on this website the lessons we learned about making the No Border Camp accessible so that others don’t have to make the same mistakes we did a so that as a movement we can learn from each other and grow, also in this area.

//

Met de beste bedoelingen wilden we No Border Camp zo toegankelijk mogelijk maken. Helaas moeten we nu al concluderen dat we op veel fronten niet geslaagd zijn. Zo blijkt bijvoorbeeld dat we niet genoeg opritten hebben besteld om het hele No Border Camp toegankelijk te maken. Ook wilden we elke spreker vragen een tekst of video aan te leveren voor de website, zodat mensen die het No Border Camp niet kunnen bezoeken toch toegang kunnen krijgen tot (een deel van) de informatie die ze op het No Border Camp met elkaar kunnen delen. Dit gebeurde niet.

Wij begrijpen dat we als organisatie nog veel te leren hebben, maar willen ook onze verantwoordelijkheid nemen voor de beloftes die we hebben gedaan. Na het No Border Camp delen we op deze website de lessen die we hebben geleerd over het toegankelijk maken van het No Border Camp, zodat anderen niet dezelfde fouten hoeven te maken als wij, zodat we als beweging van elkaar kunnen leren en kunnen groeien, ook op dit gebied.

On the hot first day of No Border Camp, we installed ourselves in one of the most beautiful and greenest places in Groningen. We had a lot of fun, have done a lot of work and were very thankful for Le Sabot’s food at the end of the day.

Tomorrow we start with breakfast. At eleven o’clock there is an action brainstorm and in the afternoon there is a discussion about the situation in Ter Apel. Come learn about craftivism from Radical Cross Stitch and watch D’egal à égal at NBCinema in the evening.

For the complete programme and the latest updates, check our Instagram. See you tomorrow!

//

Op de loeiwarme eerste dag van No Border Camp installeerden we ons op een van de mooiste en groenste plekken van Groningen. We hadden veel plezier, kregen veel werk gedaan en waren erg dankbaar voor het eten van Le Sabot aan het einde van de dag.

Morgen beginnen we de dag met ontbijt. Om elf uur is er een actie-brainstorm en ‘s middags is er een discussie over de situatie in Ter Apel. Kom leren over craftivism van Radical Cross Stitch en kom ‘s avonds D’egal à égal kijken bij NBCinema.

Kijk voor het complete programma en de laatste updates op onze Instagrampagina. Tot morgen!